Okul öncesi dönemde Elifba öğretim yaklaşımlarına dair öğretici görüşleri

Abstract

İlk vahiyden itibaren Müslümanlar, Kur'ân-ı Kerim'i öğrenmeyi ve öğretmeyi önemsemiş, kendilerine vazife edinmişlerdir. Belli bir döneme kadar şifahi bir şekilde gerçekleştirilen bu vazife, ilerleyen dönemlerde elifbâlar üzerinden gerçekleştirilmiştir. Elifbâlar, yöntem, teknik ve içerik bakımından dönem dönem; şartlara, ihtiyaçlara ve muhatap kitleye göre değişikliğe uğramıştır. Her bir değişimdeki temel amaç, daha kolay, daha etkili ve daha kalıcı bir elifbâ öğretiminin gerçekleştirilebilmesini sağlamaktır. Günümüzde de bu değişim kendini göstermektedir. Bu tez çalışması, elifbâ öğretiminde uygulanan birbirinden farklı yaklaşımlardan hangisinin okul öncesi dönem öğrencileri için daha uygun olduğunu tespit etmek amacıyla hazırlanmıştır. Çalışmanın birinci bölümde Kur'ân öğretim tarihinde elifbâların geçirdiği değişim ortaya koyulmaya çalışılmıştır. İkinci bölümde günümüzde okul öncesi dönem elifbâ öğretiminde uygulanan yaklaşımlar tespit edilmiş ve değerlendirilmiştir. Son bölümde, çalışmanın problemini çözümlemek amacıyla görüşme yapılan Diyanet 4-6 yaş Kur'ân Kursu öğreticilerinden 5, özel anaokullarında Kur'ân öğreticiliği yapan 6 öğretici ile yapılan yarı yapılandırılmış görüşme sonucu elde edilen bulgular kaydedilmiştir. Yapılan görüşmeler ve literatür taraması sonucunda, okul öncesi kurumlarında elifbâ öğretiminde klasik usûl, hece yöntemi, savtî usûl ve ses temelli yöntemin uygulandığı tespit edilmiştir. Her bir yaklaşımın avantajları olduğu gibi dezavantajları olduğu görülmüştür. Ancak yaklaşımlar, harflerin öğretim süreci, sıralama ve gruplanma şekli, doğru mahreç öğretimi ve pedagojik uygunluk açısından karşılaştırıldığında ses temelli yaklaşımın okul öncesi dönem öğrencileri için daha uygun olduğu sonucuna ulaşılmıştır. ----- Since the first revelation, Muslims paid importance on learning and teaching the Quran and accepted these as responsibility. Up until a certain date, this responsibility had been practiced verbally; however, the practice was changed to using the Arabic alphabet afterwards. The Arabic alphabet teaching has evolved considering the method, technique, and content that are used. Moreover, the requirements, necessities, and target audience have also impacted the way the Arabic alphabet books have evolved. The main purpose of each of these alterations is to teach the Arabic alphabet in an easier, more effective, and more stable way. In today's world, this alteration still occurs. This thesis research has been made to determine which of these various approaches is the best when teaching the Arabic alphabet to preschool students. In the first chapter of this research, it is aimed to reveal the evolution of the Arabic alphabet teaching in the history of Quran lectures. In the second chapter, the applied approaches of teaching the Arabic alphabet in this era's preschool term are determined and evaluated. In the final chapter, to achieve the goal of this research, there were semi-structured interviews made with 5 Quran teachers from public schools and 6 Quran teachers from private schools, and the findings from these interviews were documented. As a result of the interviews and literature reviews, teaching the Arabic alphabet within preschool institutions using classical approach, Sawte (vocal) style, spelling technique, and verbal based approach were found. Just like each of these approaches have their benefits, they have their disadvantages as well. However, when these approaches are compared based on their duration of teaching, sorting and grouping types, correct pronunciation, and pedagogical relevance, it is concluded that vocal based approach works the best for preschool students.