Jean-Luc Marıon'da Doygun Fenomen Ve Yüce

Abstract

Fransız çağdaş filozof Jean-Luc Marion, öznenin algı gücünü aşan fenomenlerin imkânını savunur ve bunların varlığını fenomenolojik bir çerçevede temellendirir. Normal fenomenlerde yönelim, görüyü aşarken; bu doygun fenomenlerde (saturated phenomena) tersi gerçekleşir ve yönelim görünün karşısında eksik kalır. Belirmenin sınırlarını zorlayan vahiy, bu türden fenomenlerdendir. Yalnız Marion, doygun fenomenleri teolojik alanla sınırlamaz; Descartes'ta Tanrı fikrini veya Kant'ta yüceyi zikrederek, felsefe tarihinden farklı doygun fenomen örnekleri verir. Çalışmamızın amacı, merkezi özne fikrini imha eden bir doygun fenomen olarak yüceyi incelemektir. Bu vesileyle Marion ile Kant arasında devamlılık ve karşıtlık ilişkisi değerlendirilecektir. Çalışmamız ayrıca doygun fenomenin felsefî bir kavram mı yoksa teolojik bir kavram mı olduğunu tartışma imkânı sağlayacaktır.

Contemporary French philosopher Jean-Luc Marion defends the possibility of phenomena beyond the subject's perception and he justifies their existence in a phenomenological framework. Whereas with normal phenomena the intention exceeds the intuition, with this saturated phenomena the opposite occurs and the intention remains poor in front of the intuition. Revelation which forces limits of the appearing belongs to this kind of phenomenon. However Marion doesn't confine saturated phenomena in the theological field; referring to the idea of God in Descartes and the sublime in Kant, he gives various examples of saturated phenomena in the history of philosophy. In this paper we want to study the sublime as saturated phenomenon which is opposed to the idea of a central subject. On this occasion, we will evaluate the relationship of continuity and opposition between Marion and Kant. Furthermore, our reflexion will provide the opportunity to ask to what extent the saturated phenomenon is a philosophical or a theological concept.