Hans-Georg Gadamer'de Dil ve Gelenek

Abstract

Gadamer göre dil, modern dönemin araçsal yaklaşımının aksine bütün bir varlık aleminin temelini oluşturan bir ortam olarak asli bir konumda bulunur. Bununla birlikte insanın dışına çıkamayacağı bir tarihsellik içerisinde bulunması onun daima gelenek içerisinde yaşadığı anlamına gelir. Her ikisi de varlık aleminin zemini olarak görülen dil ve gelenek arasında dilin daima bir gelenek içerisinde yaşadığı ve aynı şekilde geleneğin de daima dilsel bir ortamda varlığını sürdürdüğü karşılıklı bir ilişki söz konusudur. Dilin iletişimi sağlayıp varlığını sürdürmesi sabit, değişmeyen bir dil geleneğine dayalıdır. Aynı şekilde gelenek de en temel anlamı itibariyle otoriteyi yani sabitliği betimler. Diğer yandan Gadamer'de dilin yalnızca insanlar arasında iletişimi sağlayan bir araç olmaktan öte yaşayan bir dil olması onun değişmekte olduğunu ifade eder. Gelenek de sabit bir otoriteye işaret etmekle beraber aktarıldığı ortamdaki insanlar tarafından yeniden yorumlanıp değiştirilmeye müsaittir. Bu açıdan dil ile geleneğin bu münasebeti sabitlik ve değişkenlik diyalektiği içerisinde gerçekleşmektedir.

According to Gadamer, language occupies a primary place that constitutes the ontological basis of the universe contrary to the instrumental approach of the modern era. However, the fact that humans unavoidably live in an inescapably historicity means that they always exist in a tradition. Both considered as the ground of the ontological universe, language and tradition has a reciprocal relationship that language always exists in a tradition and tradition subsists in a linguistic medium. A stable linguistic tradition assures the survival of the language and that it enables communication. Similarly, tradition essentially describes authority, in otherwords, stability. On the other hand, in Gadamerian thought language is simply not an instrument that ensures communication between people but also a living phenomeon that constantly changes. Although tradition indicates a stable authority, it is also open to reinterpretation of the people who transmitted it. Thus, the relationship between the language and the tradition happens in a dialectic of stability and change.

İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi Senatosunun 22.06.2020 tarihli ve 2020/14-5 sayılı Açık Bilim Politikası gereğince erişime açılmıştır.