Yahudi Mesihçiliği ve Dini Siyonizm'e Etkisi

Abstract

Yahudilik’te Mesih inancı büyük öneme sahiptir. Mesih kelimesi Tanah’ta otuz sekiz kez geçmesine rağmen yalnızca Daniel kitabında apokaliptik bir kurtarıcı manasında kullanılmıştır. Yahudiler arasında bir kurtarıcı beklentisinin oluşmasında sürgün tecrübesinin önemli bir yeri olduğu düşünülmektedir. Sürgünü ilahî bir ceza olarak yorumlayan Yahudiler, sürgünden kurtuluşun da ilahî bir müdahale ile olacağını düşünmüştür. Bu beklenti Yahudileri tarih boyunca aktif siyasete katılmaktan alıkoymuştur. Zorluk dönemlerinde bu beklentiyi istismar eden yalancı Mesih hareketleri meydana gelmiştir. 18. yüzyıldan itibaren Yahudi Mesihçiliği ciddi bir dönüşüm geçirmiştir. Modernitenin de etkisiyle pasif bekleyiş, yerini aktif unsurlara bırakmıştır. Mesihî çağın gelişini insan eliyle hızlandırmak üzerine kurulu olan bu yeni Mesihçilik yorumunun kurumsallaşması ise Dinî Siyonizm hareketiyle olmuştur. Bu tez, Yahudi Mesihçiliği’nin tarihî serüvenini ve Dinî Siyonizm’in ortaya çıkışıyla hangi yöne evrildiğini açıklamaya çalışmaktadır.

İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi Senatosunun 22.06.2020 tarihli ve 2020/14-5 sayılı Açık Bilim Politikası gereğince erişime açılmıştır.