Osmanlı İstanbulu’nda Ev ve Mutfak Eşyası Üreten, İşleyen ve Satan Üç Esnaf Grubu (Bakırcı, Kazancı, Kalaycı Esnafı)
Özet
Erken Modern Osmanlı İstanbul’u bir tahta ve bakır dünyasıydı. İstanbul ahalisi gündelik hayatın içinde akıp gittiği dar, girintili, çıkıntılı, kıvrımlı, bükümlü, inişli çıkışlı, hendekli, uçurumlu, kaldırımsız bir kısmı çıkmaz olan sokakların her iki yanında sıralanmış, yarım arşın yola fırlamış tek ya da iki katlı ahşap evlerde yaşıyordu. Osmanlı İstanbulu’nun elit ve varlıklı sakinleri de yine ahşap olan birkaç katlı, haremlik-selamlık, çok odalı köşklerde, konaklarda ve Boğaziçi’nin her iki yakasındaki yalılarda yaşıyorlardı. Topkapı Sarayı ve hânedan mensuplarına ait diğer saraylardan, vüzerâ ve ulemâ konaklarına, en sıradan fukara ahalinin evlerine kadar bütün hânelerde hane halkının kullandığı ev ve mutfak eşyalarının çoğu tahtadan ve çekiçle dövmek suretiyle işlenecek kadar yumuşak ancak hemen yırtılmayacak ya da yamulmayacak kadar sert bir metal olan bakırdandı. [Raşit Koçak, “Türk Sofra Düzeni”, Kap Kacak Kitabı, (Ed. Emine Gürsoy Naskali), (İstanbul: Kitabevi Yayınları, 2018), ss. 95-137.] Söz konusu bakır ev ve mutfak eşyaları ise İstanbul’daki bakırcı ve kazancı esnafından temin ediliyor ve gerektiği zaman kalaycı esnafı tarafından kalaylanıyordu.
