Devlet yurtlarında kalan üniversitesi öğrencilerinde maneviyat ile kaygı ve yalnızlık duygusu arasındaki ilişkinin incelenmesi : İstanbul ili örneği

Abstract

Bu araştırmanın amacı İstanbul'daki devlet yurtlarında kalan öğrencilerde maneviyat ile yalnızlık ve kaygı arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmanın yöntemi nicel araştırma yöntemlerinden korelasyonel araştırma modelidir. Araştırmanın örneklemini İstanbul'daki devlet yurtlarında kalan 464 (373 kadın- 91 erkek) üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama araçları olarak, Kişisel Bilgi Formu, Üç Faktörlü Spiritüel İyi Oluş Ölçeği, Yaygın Anksiyete Bozukluğu-7 Ölçeği, UCLA Yalnızlık Ölçeği kullanılmıştır. Veriler, gruplar arası farkların belirlenmesi için bağımsız gruplar t testi ve ANOVA ile analiz edilmiştir. Değişkenler arası ilişki için Pearson Korelasyon Katsayısı ve aracılık analizinde değişkenlerin doğrudan ve dolaylı rollerini analizi için regresyon temelli aracılık makrosu (Process Model 4) uygulanmıştır. Elde edilen bulgulara göre üniversite öğrencilerinin manevi iyi oluş, kaygı ve yalnızlık puanları cinsiyetlerine ve sınıf düzeylerine göre anlamlı bir farklılık göstermemiştir. Korelasyon analizi sonuçlarına göre manevi iyi oluş ile, kaygı ve yalnızlık arasında negatif yönde düşük düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu bulunmuştur. Kaygı ile yalnızlık puanı arasında pozitif yönde orta düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Aracılık analizi sonucuna göre yurtta kalan üniversite öğrencilerinin manevi iyi oluş düzeylerinin kaygı düzeyleri üzerindeki anlamlı derecede dolaylı etkisini ortaya koymuştur. Manevi iyi oluşun aracı değişken olan yalnızlığın varlığında kaygı üzerindeki doğrudan anlamlı etkisinin olduğu görülmüştür. Yalnızlık, manevi iyi oluş ile kaygı arasındaki ilişkiye kısmen aracılık etmiştir. Araştırmanın sonuçları ilgili literatür çerçevesinde yorumlanmıştır ----- The purpose of this research is to examine the relationship between spirituality and loneliness and anxiety among students living in state dormitories in Istanbul. The method of the research is a correlational research model among quantitative research methods. The sample of the research consists of 464 university students (373 women - 91 men) living in state dormitories in Istanbul. In the research, Personal Information Form, Three-Factor Spiritual Well-Being Scale, Generalized Anxiety Disorder-7 Scale, and UCLA Loneliness Scale were used as data collection tools. The data was analyzed with independent groups t-test and ANOVA to determine the differences between groups. Pearson Correlation Coefficient was used for the relationship between variables, and regression-based mediation macro (Process Model 4) was applied for the analysis of the direct and indirect roles of variables in mediation analysis. According to the findings obtained, there was no significant difference in the spiritual well-being, anxiety, and loneliness scores of university students according to their genders and class levels. According to the results of the correlation analysis, a low-level significant negative relationship was found between spiritual well-being and anxiety and loneliness. A moderate-level significant positive relationship was found between anxiety and loneliness scores. According to the mediation analysis result, it has revealed the significant indirect effect of the level of spiritual well-being of university students living in dormitories on their anxiety levels. It was observed that there is a direct significant effect of spiritual well-being on anxiety in the presence of loneliness as a mediating variable. Loneliness has partially mediated the relationship between spiritual well-being and anxiety. The results of the research have been discussed within the framework of the relevant literature.