From house with wisteria to mor salkımlı ev : concept of 'muhabbet' in reconstructing identity throgh self-translation

Abstract

Genellikle yalnızca kişinin kendi eserini bir dilden diğerine çevirmesi olarak görülen öz-çeviri, birçok iki dilli yazarın tercih ettiği bir uygulamadır. Yalnızca ikinci bir orijinalin üretimine yönelik bir dilsel aktarım biçimi olmaktan ziyade, özellikle otobiyografik metinlerin öz-çevirisi durumunda olduğu gibi, duyguların ve hafızanın dahil edilmesiyle kişinin kişisel ve ulusal kimliğini yeniden inşa etmenin daha yaratıcı bir eylemi olarak düşünülebilir. Bu tez, Halide Edib'in Mor Salkımlı Ev (2014) ve House with Wisteria (2017) eserleri bağlamında öz-çeviriyi, Kyria Giorgi'nin kimlik oluşumunun anahtarı olarak dil ve duygu çerçevesini (2014) ve Susan Bassnett'in öz-çevirinin bir orijinali başka bir dilde kopyalamaktan daha fazlasını içeren bir çeviri türü olduğu tezini (2013) kullanarak yaratıcı bir süreç olarak kavramsallaştırmaktadır. Muhabbetin hem kişisel anıları ulusal aidiyetle bağlayan tarihsel olarak köklü bir duygu hem de kişisel bir his olarak nasıl hizmet ettiğini göstermek için Barbara Rosenwein'in (2002) "duygu cemiyetleri" kavramı kullanılmıştır. Bu tez, Edib'in öz-çeviri eyleminin kişisel ve ulusal hafızayı yeniden yorumlamanın bir aracı haline geldiğini göstererek geleneksel öz çeviri anlayışına alternatif bir bakış açısı sunmayı hedefler. Öz-çevirinin içerdiği duygusal çabayı vurgulayarak, bu tür eserlerin yalnızca yazarlık veya sadakat açısından değil, karmaşık kimlik tercümesi ve tarihsel yeniden yorumlama alanları olarak incelenmesi gerektiğini savunur. ----- Self-translation, often only viewed as translating one's own work from one language to another, is a practice that many bilingual writers opt for. Rather than solely being a form of linguistic transfer towards the production of a second original, it can be considered as a more creative act of reconstructing one's personal and national identity with the inclusion of emotions and memory, especially so in the case of the self-translation of autobiographical texts. The study conceptualizes self-translation in the context of Halide Edib's House with Wisteria (2017) and Mor Salkımlı Ev (2014) as a creative process, drawing on Kyria Giorgi's framing of language and emotion as key to identity formation (2014) and Susan Bassnett's contention that self-translation is a type of translation more than duplication (2013). In order to demonstrate how muhabbet serves as both a historically placed emotion that connects personal memories with national belonging and as a personal feeling, Barbara Rosenwein's (2002) notion of "emotional communities" is also used. The thesis challenges the traditional understanding of self-translation by showing how Edib's act of self-translation becomes a tool for reinterpreting personal and national memory. By highlighting the emotional effort that goes into self-translation, this thesis contends that these kinds of works should be examined as complicated places of identity translation and historical reinterpretation rather than only in terms of authorship or faithfulness.