Platon ve Kant'ta "Zaman"
Özet
Zaman konu olarak gerek sistematik gerek sistematik olmayan düşünme tarzlarında merkezi bir konumda durmaktadır. Parmenides’le başlayan varlık konularının aklın sınırları içerisinde konuşulması Platon’la beraber daha biçimsel hale gelmiştir. Zaman da bu biçimsel düşünüş biçiminde kendisini konumlandırırken Platon’un idealara ulaşabilmek için anlaşılması elzem hususlardan biri olmuştur. Zaman sonsuzluğun kopyası olduğu için, onu hareket halinde gösterirken aynı zamanda ona hayat vermektedir. Kant’a geldiğimizde zaman biraz renk değiştirerek her şeyin zemininde yer almaya başlamıştır. Geçmiş düşünce tarzlarında zaman varlıktan sonra gelirken, Kant’ta zaman hem kavramlarımızı hem de tecrübelerimizi yani duyumlamamızı mümkün kılan bir içerik edinmiştir. İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi Senatosunun 22.06.2020 tarihli ve 2020/14-5 sayılı Açık Bilim Politikası gereğince erişime açılmıştır.
