Osmanlı İstanbulu’nda Bakkal Esnafı (Fetihten 20. Yüzyıla İstanbul Esnaf ve Sosyal Hayat Tarihine Bir Katkı)

Abstract

Arapça (bakāl = sebze, sebze satan) kelimesinden Türkçeye giren ‘bakkāl’ kelimesinin geçtiği ilk resmî belgeler Sultan II. Bâyezid (1481-1512) dönemine ait olan 1502 tarihli Bursa ve İstanbul ihtisâb kānunnâmeleridir. Kānunnâme-i İhtisâb-ı Bursa’da “bakkāllar malın iyisini fenasını ayırarak sata. Terazileri çok doğru ola, eksik tartıp satan bakkālın hakkından geline”, Kānunnâme-i İhtisâb-ı İstanbul el-Mahrûse de ise “bakkāllar, onun on bire satalar” hükümleri yer almaktadır.

Arapça (bakal = sebze, sebze satan) kelimesinden Türkçeye giren ‘bakkal’ kelimesinin geçtiği ilk resmî belgeler Sultan II. Bâyezid (1481-1512) dönemine ait olan 1502 tarihli Bursa ve İstanbul ihtisâb kanunnâmeleridir. Kanunnâme-i İhtisâb-ı Bursa’da “bakkallar malın iyisini fenasını ayırarak sata. Terazileri çok doğru ola, eksik tartıp satan bakkalın hakkından geline”, Kanunnâme-i İhtisâb-ı İstanbul el-Mahrûse de ise “bakkallar, onun on bire satalar” hükümleri yer almaktadır.