Sıbt İbnü’l-Cevzi ve isaru’l-insaf fi asari’l-hilaf adlı eseri

Abstract

İbnü'l-Cevzî'nin (ö. 597/1201) kızdan torunu olması sebebiyle 'Sıbt İbnü'l-Cevzî' olarak meşhur olan Ebü'l-Muzaffer Şemsüddîn Yûsuf b. Kızoğlu (ö. 654/1256), VII/XIII. yüzyılda yaşamış Hanefî bir muhaddistir. Eserleri arasında bulunan Îsâru'l-insâf fî âsâri'l-hilâf, ayrı bir öneme sahiptir. Bu eserinde o, Hanefîler tarafından kullanılan ahkâm hadislerini toplamış, diğer fıkıh mezheplerinin delil olarak kullandıkları hadislerle karşılaştırmış ve Hanefîlerin onlarla neden amel etmediğine temas etmiştir. Bu eser, sadece Hanefîlerin hangi hadislerle amel ettiklerinin tesbiti değil, aynı zamanda onların hadisler karşısındaki tavırlarını belirleme ve Hanefî hadis usûlünün nasıl uygulanıp pratiğe yansıtıldığı açısından da önem kazanmaktadır. Ayrıca eser, Hanefî hadis usûlü kaidelerinin nasıl anlaşılması gerektiğine dair önemli ipuçları vermektedir. ----- Abu al-Muzaffar Shams al-Din Yusuf ibn Kizoghlu (d. 654/1256), who is famous as "Sibt Ibn al-Jawzi" because of being the grandson of Ibn al-Jawzi (d. 597/1201) from his daughter's side, is the Hanafi scholar lived in VII/XIIIth century. Among his books, Isar al-insaf fi asar al-hilaf has a particular importance. In this book, he has collected the jurisprudential hadiths, compared these hadiths with the ones, which are used by other three Sunni practical madhabs as an evidence and touched upon why the Hanafi's did not practice according to them. This book just not only gain importance because of manifesting the issue that according to which hadiths Hanafi scholars have practiced but also because it emphasizes on Hanafi scholar's comportments toward these hadiths. In addition, it also gives clues about how the principles of Hanafi's methodology of hadith should be understood.